- Ιανός
- (Ianus). Θεότητα των Ρωμαίων. Από τον Ι. πήρε την ονομασία του ο πρώτος μήνας του έτους, ο Ιανουάριος (Ianuarius). Εκτός από την πρώτη ημέρα του έτους (καλένδες του Ιανουαρίου), ήταν αφιερωμένη σε αυτόν και η αρχή κάθε σημαντικής ημέρας (από τον Ι. προέρχεται και ο matutinus = πρωινός) όπως επίσης η πρώτη ημέρα κάθε μήνα. Γενικά, κάθε απαρχή ανήκε στη δικαιοδοσία του, συνεπώς όλες οι προσευχές και οι θυσίες άρχιζαν με μια τελετουργική επίκληση στο όνομά του. Σύμφωνα με τη μυθολογία, ήταν ο πρώτος βασιλιάς του Λατίου ή ο δημιουργός των απαρχών του λατινικού πολιτισμού. Επιπλέον, ταυτιζόταν με το ελληνικό χάος, ως αρχή της δημιουργίας του κόσμου. Από τον Ι. προέρχονταν τα πάντα, όπως για παράδειγμα τα νερά των πηγών.
Έφερε την ιδιότητα της θεότητας-δημιουργού, της έναρξης κάθε νέας κατάστασης και της μετάβασης σε μία επίσης νέα κατάσταση, γι’ αυτό οι Ρωμαίοι θεωρούσαν ιερό κάθε πέρασμα, πραγματικό ή νοητό. Ανάλογα περάσματα ήταν η πόρτα του σπιτιού (ianua), ο δρόμος (ο Ι. ονομαζόταν και rector viarum =κύριος των δρόμων) και ορισμένες υποχρεωτικές διαβάσεις προς τους δημόσιους δρόμους. Όταν κηρυσσόταν πόλεμος, άνοιγαν διάπλατα τις πόρτες του ναού του, που βρισκόταν κοντά στην αγορά (forum), και τις έκλειναν μόνο μετά τον τερματισμό των πολεμικών επιχειρήσεων.
Ο Ι. παριστανόταν με δύο πρόσωπα, καθένα από τα οποία ήταν στραμμένο προς την αντίθετη κατεύθυνση· προς τα πίσω και προς τα εμπρός, προς το παρελθόν και προς το μέλλον, προς τις παρελθούσες και προς τις νέες συνθήκες. Από τον Ι. προέρχεται και η ονομασία ενός από τους επτά λόφους της Ρώμης, του Ιανίκουλου, εκεί όπου βρισκόταν η έδρα του.
O Ιανός, θεός των αρχαίων Ρωμαίων με δύο πρόσωπα, σε αγαλμάτιο του 5ου αι. π.Χ. (Μουσείο Ετρουσκικής Ακαδημίας, Κορτόνα).
Dictionary of Greek. 2013.